در تمام نيمه اول قرن اخير ايالات متحده آمريکا به شکل فشرده و همراه با تغيير کاربري هاي واحدهاي همسايگي توسعه يافته است. اين انگاره با تغيير فوري و سريع معماري مدرن و منطقه گرايي و صعود به سمت اتومبيل گرايي شروع شد. بعد از جنگ جهاني دوم، سيستم جديدي از توسعه و پيشرفت در سراسر آمريکا به کار برده شد. جابجايي همسايگي ها با رويکرد تفکيک شديد، بنا به نوع بهره برداري که به عنوان رشد حومه شهري (CSD) شناخته شده بود به صورت نامنظم و پراکنده شروع به کار کرد. اکثر شهروندان آمريکايي در حال حاضر در واحدهاي اجتماعي حومه شهري که در 50 سال اخير ساخته شده است، زندگي مي کنند.